کد مطلب:180053 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:260
انقلاب مدینه
آنچه كه در زمان خلافت یزید رخ داد، انقلاب مردم مدینه بود كه به واقعه ی بسیار دلخراش «حره» منجر گردید، كه خلاصه ی آن چنین بود:
«ظلم و طغیان یزید و ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام ویارانش، موجب شد كه جمعی از مردم مدینه به شام رفتند، تا از نزدیك وضع یزید را بنگرند، آنها در شام به روشنی دریافتند كه یزید همواره به شرابخواری، سگبازی، و قماربازی سرگرم است، و به انواع امور بیهوده و زشت آلوده می باشد. آنها به مدینه بازگشته و با بازگو نمودن انحرافات و زشتكاریهای یزید، احساسات مردم را بر ضد او تحریك نمودند و همین باعث شورش و انقلاب مردم مدینه گردید، به طوری كه آنها حاكم مدینه عثمان بن محمد بن ابوسفیان را با مروان و سایر افراد بنی امیه از مدینه اخراج نمودند، و باعبدالله پسر حنظله ی غسیل الملائكة بیعت كردند، و اعلام نمودند كه یزید هرگز برای زمامداری لیاقت ندارد، زیرا قاتل امام حسین علیه السلام است و به شرابخواری و قمار و كارهای زشت دیگر آلوده می باشد.
[ صفحه 67]
به این ترتیب انقلاب مدینه رخ داد.» [1] .
گر چه امام سجاد علیه السلام براساس مصالحی در این ماجرا شركت مستقیم نداشت، ولی قطعاً تبلیغات و افشاگریهای آن حضرت نقش به سزایی در قیام و تحریك عواطف داشت.
«ظلم و طغیان یزید و ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام ویارانش، موجب شد كه جمعی از مردم مدینه به شام رفتند، تا از نزدیك وضع یزید را بنگرند، آنها در شام به روشنی دریافتند كه یزید همواره به شرابخواری، سگبازی، و قماربازی سرگرم است، و به انواع امور بیهوده و زشت آلوده می باشد. آنها به مدینه بازگشته و با بازگو نمودن انحرافات و زشتكاریهای یزید، احساسات مردم را بر ضد او تحریك نمودند و همین باعث شورش و انقلاب مردم مدینه گردید، به طوری كه آنها حاكم مدینه عثمان بن محمد بن ابوسفیان را با مروان و سایر افراد بنی امیه از مدینه اخراج نمودند، و باعبدالله پسر حنظله ی غسیل الملائكة بیعت كردند، و اعلام نمودند كه یزید هرگز برای زمامداری لیاقت ندارد، زیرا قاتل امام حسین علیه السلام است و به شرابخواری و قمار و كارهای زشت دیگر آلوده می باشد.
[ صفحه 67]
به این ترتیب انقلاب مدینه رخ داد.» [1] .
گر چه امام سجاد علیه السلام براساس مصالحی در این ماجرا شركت مستقیم نداشت، ولی قطعاً تبلیغات و افشاگریهای آن حضرت نقش به سزایی در قیام و تحریك عواطف داشت.
[1] تتمة المنتهي، ص 37 - 38.